எனது கருத்தை தைரியமாகவும், விளக்கமாகவும் வெளியிடுகிறேன் - தயவு செய்து கவனித்துக் கேளுங்கள்!

நான் இப்போது சர்க்காருக்குப் பயந்துவிட்டேன் என்றும், பொதுவுடைமைப் பிரச்சாரத்தை விட்டுவிட்டேன் என்றும் குறை கூறப்பட்டது; இதைப்பற்றி விஷமப் பிரச்சாரமும் செய்யப்பட்டு வருகிறது

எனது கருத்தை தைரியமாகவும், விளக்கமாகவும் வெளியிடுகிறேன் - தயவு செய்து கவனித்துக் கேளுங்கள்!

தமிழர் தலைவர் வரலாற்று விளக்கவுரை

சென்னை, அக்.4 நான் இப்போது சர்க்காருக்குப் பயந்து விட்டேன் என்றும், பொதுவுடைமைப் பிரச்சாரத்தை விட்டு விட்டேன் என்றும் குறை கூறப்பட்டது. இதைப் பற்றி விஷமப் பிரச்சாரமும் செய்யப்பட்டு வருகிறது. இந்தச் சமயத்தில் எனது கருத்தைத் தைரியமாகவும், விளக் கமாகவும் வெளியிடுகிறேன். தயவு செய்து கவனித்துக் கேட்க வேண்டுமாய்க் கோருகிறேன் என்று தந்தை பெரியார் கூறியதை எடுத்துக்காட்டி விளக்கவுரையாற் றினார் தமிழர் தலைவர் ஆசிரியர் அவர்கள்.

கடந்த 25.7.2020 மாலை 6 மணியளவில்  திராவிடர் கழகத் தலைவர் தமிழர் தலைவர் ஆசிரியர் கி.வீரமணி அவர்கள் ‘‘ஒப்பற்ற தலைமை'' (பொழிவு-5) எனும் தலைப்பில் காணொலிமூலம் கழகத் தோழர்களிடையே சிறப்புரையாற்றினார்.

அவரது உரையின் நேற்றையத் தொடர்ச்சி வருமாறு:

இயக்கம் என்றால் எவனோ ரயில் சார்ஜ் கொடுத்து, எவனோ விளம்பரம் செய்து, எவனோ கூட்டம் கூட்டி விட்டால் அதில் வந்து நின்று கொண்டு எல்லோரையும் பயங்காளி என்றும், கோழை என்றும், மந்திரிகள் மாய்கையில் மறைந்து விட்டவன் என்றும், சர்வாதிகாரி என்றும் ஒருவர் மற்றொருவரை வைத்து விட்டுப் போய்விடுவது அல்ல என்பதை நீங்கள் உணர வேண்டும். என்ன குறைந்தாலும் மாதம் 200, 300 ரூபாய் இயக்கத்துக் காகச் சொந்தப் பொறுப்பில் செலவு செய்கிறேன். பல தடவை 1000, 2000 மொத்த செலவு செய்து வருகிறேன். மாதம் 10 பிரச்சாரங்களுக்கும் குறையாமல் பெரிதும் என் சொந்தச் செலவிலேயே பல தோழர்களை வைத்துக் கொண்டு ஊர் ஊராய் கிராமம் கிராமமாகத் திரிந்து நோயு டனும், காயாலாவுடனும், டாக்டர்கள் அபிப்பிராயங்களை லட்சியம் செய்யாமலும் பிரச்சாரம் செய்கிறேன். இதற்கு மேல் மற்றவர்கள் சாதிப்பதோ மற்றவர்களுக்கு உள்ள பொறுப்போ இன்னது என்று எனக்கு விளங்கவில்லை.

இந்த இயக்கம் எந்த தனிப்பட்ட மனிதனும் வீரனாவ தற்கும், வீரசொர்க்கம் போய்ச் சேரவும் ஏற்பட்டதல்ல. எனக்கு வீர சொர்க்கத்தில் நம்பிக்கை கிடையாது. வீரானா வதிலும் பயன் உண்டு என்று நம்பிக்கை கிடையாது. காந்திக்கு மேல், ஒருவன் வீரனாகவோ, மகாத்மாவாகவோ விளம்பரம் பெற முடியாது. ஆனால் அவரால் மனித சமூகத்துக்கு ஒரு காதொடிந்த ஊசி அளவு பயனும் ஏற்படவில்லை. ஏற்படப் போவதுமில்லை. வேண்டு மானால் அவருக்கும், அவர் சந்ததிக்கும் பெரிய மதிப்பு ஏற்பட்டு விடும். கோவிலும் ஏற்படும். ஆனால் நான் அப்படிப்பட்ட புகழை விரும்பவில்லை . எனக்குப் புகழ் வேண்டியதுமில்லை. புகழ் பெறுவதற்கு எவ்வளவு அயோக்கியத்தனம் செய்ய வேண்டுமென்பது நான் நன்றாய் அறிவேன். அத்துறையிலும் நான் இருந்து பார்த்துவிட்டுத் தான் இந்த இழிவு பெறும் வேலைக்கு மனப்பூர்த்தியாகவே வந்தேன். ஆதலால் நான் புகழ் பெறும் மார்க்கமோ, வீரப் பட்டம் பெறும் மார்க்கமோ அறியாதவனல்ல. காங்கிரசில் உழைத்தபோது எனக்கும், என் குடும்பத்துக்கும் தகுதிக்கு மேற்பட்ட புகழ் கிடைத்தது.

அப்போது சில பதினாயிரக்கணக்கான ரூபாயில் புகழ் சம்பாதித்தேன். இப்போது பல பதினாயிரக்கணக்கான ரூபாய் செலவும் நஷ்டமும் அடைந்து இகழ்ச்சி அடைகி றேன். என்னவென்றால் 1922 வருஷத்திய சகல கட்சி மகாநாட்டில் காந்தியாரின் ஒத்துழையாமையைப் பற்றிக் கவலை கொண்டு, லார்ட் ஆர்டிஞ்சு காந்தியாருக்கு என்ன வேண்டும் என்று கேட்கும்படி ஒரு சர்வகட்சி மகாநாட்டை பம்பாயில் கூட்டி கேட்டு வரும்படி செய்தார். அதில் சங்கரன் நாயர் தலைமை வகித்து காந்தியாரை "உமக்கு என்னமே வேண்டும்" என்று கேட்டார். அப்போது காந் தியார் எனக்கு என்ன வேண்டும் என்பதை ஈரோட்டில் உள்ள இரண்டு பெண்மணிகளைக் கேட்டுப் பதில் சொல் லுகிறேன் என்று சொன்னார். அந்த இரண்டு பெண்மணிகள் யார்? என் மனைவியும், என் தங்கையும்தான். இது 1922 ஆம் வருஷம் ஜனவரி மாதம் 19 ஆம் தேதியிலோ 20 ஆம் தேதியிலோ "இந்து" பத்திரிகையில் இருந்தது. இதைத் திருச்சி டாக்டர் ராஜன் கத்தரித்து எனக்கு அனுப்பினார். இதற்கு மேல் எனக்கு இன்னும் என்ன வேண்டும்? அதனால் பயனில்லை என்று உணர்ந்தேதான் "தேசத் துரோகி, மதத் துரோகி, நாஸ்திகன், கோழை, சர்க்கார்தாசன்" என்கின்ற பட்டம் கிடைப்பதானாலும் நாம் செய்யும் வேலையில் மக்களுக்கு ஏதாவது நன்மை ஏற்பட வேண்டுமென்று கருதி சில திட்டங்களைக் கொண்டு சுயமரியாதை இயக்கத்தைத் தோற்றுவித்து அதில் என் இஷ்டப்படி உழைத்து வருகிறேன். இனியும் சாகும்வரை அந்தப் படியே உழைத்து வரத்தான் செய்வன்.

பொதுவுடைமைப் பிரச்சாரம்

நான் இப்போது சர்க்காருக்குப் பயந்து விட்டேன் என்றும், பொதுவுடைமைப் பிரச்சாரத்தை விட்டு விட் டேன் என்றும் குறை கூறப்பட்டது. இதைப் பற்றி விஷமப் பிரச்சாரமும் செய்யப்பட்டு வருகிறது. இந்தச் சமயத்தில் எனது கருத்தைத் தைரியமாகவும், விளக்கமாகவும் வெளியிடுகிறேன். தயவு செய்து கவனித்துக் கேட்க வேண்டு மாய்க் கோருகிறேன்.

நான் ரஷ்யாவிற்கு போவதற்கு முன்பே பொதுவுடை மைத் தத்துவத்தை சுயமரியாதை இயக்கத்துடன் கலந்து பேசி வந்தது உண்மைதான். ரஷ்யாவில் இருந்து வந்தவு டனும் அதை இன்னும் தீவிரமாய்ப் பிரச்சாரம் செய்ததும் உண்மைதான். அதோடு மாத்திரமல்லாமல் தமிழ்நாட்டில் சுமார் 150 சங்கங்கள் ஆங்காங்கு ஏற்படும்படி செய்து அவைகள் ஒரு அளவுக்கு வேலை செய்து வரும்படி செய்ததும், அவைகளுக்கு நான் சில உதவிகள் செய்து வந்ததும் உண்மைதான். ஒன்றையும் மறைக்கவில்லை. ஆனால், சர்க்காரார் பொதுவுடைமைக் கொள்கைகள் சட்ட விரோதமானது என்று தீர்மானித்து நமது சுயமரியாதை இயக்கத்தையே அடக்கி ஒடுக்கி ஒழித்துவிட வேண்டும் என்று கருதி இருக்கிறார்கள் என்று உணர்ந்த பிறகும், அதனால் பல கஷ்ட நஷ்டம், தொல்லை ஆகியவை ஏற்பட்ட பிறகும், காங்கிரஸ்காரர்கள் சர்க்கார் அடக்குமுறைக்கு முகம் கொடுக்க முடியாமல் அவர்கள் பின்னடைந்து விட்டதைப் பார்த்தும், நம்முடைய தோழர்கள் சிலர் நம்பிக்கைத் துரோகம் செய்துவிட்டதாலும், பலர் வெறும் வேஷ விளம்பரத்துக்கு அடிமைப்பட்டு விட்டார்கள் என்பதை உணர்ந்ததாலும், எனக்கு புத்தி சாலித்தனமாக சில காரியம் செய்ய வேண்டியதாக ஏற் பட்டு விட்டது. அதுதான் பொதுவுடைமைப் பிரச்சாரத்தை நிறுத்திக் கொள்ள வேண்டியது என்பதாகி விட்டது.

அப்படி இல்லாமல் இருந்தால் சுயமரியாதை இயக்கம் கூட மறைந்து போயிருக்கும். இந்தப் பிரச்சாரம்கூட செய்ய முடியாமல் போயிருக்கும். எனக்கு இந்த 2, 3 வரு ஷத்தில் எவ்வளவு கஷ்டம் ஏற்பட்டது? தோழர் ஜீவானந் தம் எழுதிய வியாசத்தைப் பத்திரிகையில் போட்டதற்காக 2000 ரூபாய் ஜாமீன் கொடுத்தேன். கல்வியைப் பற்றி எழுதிய ஒரு கட்டுரைக்காக நானும், என் தங்கையும் சிறைப்பட்டோம். அபராதமும் கோர்ட் செலவுமாக ரூபாய் 2000க்கு மேல் செலவாகி விட்டது. தோழர் ஜீவானந்தம் அவர்களின் மற்றொரு மொழி பெயர்ப்புக்காக என் தமை யனாரும் சிறைப்பட்டார். அதற்கு ரூ.1000 வரை செலவு ஏற்பட்டது. பல புத்தகங்கள் பறிமுதல் செய்யப்பட்டது. சுயமரியாதை இயக்கப் பத்திரிகை மற்றொன்றுக்கும் ஜாமீன் கேட்கப்பட்டு நின்றுவிட்டது. இதைப் பார்த்த பல தோழர்கள் ஓடி விட்டதுடன், துரோகம் செய்யவும் ஆரம்பித்தார்கள்.

இப்பொழுதும் நான் ஒரு தினசரி நடத்த சகல ஏற் பாடுகளும் செய்து கொண்டு சர்க்காரை அனுமதி கேட்ட தில் பெருவாரியான தொகை ஜாமீன் கட்ட வேண்டுமென்று உத்தரவு வந்து விட்டது. இந்த நிலையில் சுயமரியாதை இயக்கத்தை ஒழித்து விட்டு நான் மாத்திரம் வீரனாக ஆவதற்கு ஜெயிலில் போய் உட்கார்ந்து கொள்ளுவதா? அல்லது பொதுவுடைமைப் பிரச்சாரத்தை நிறுத்தி வைத்து விட்டு இயக்கத்தின் மற்ற திட்டங்களை நடத்துவதா என்று யோசித்துப் பாருங்கள். இதுதான் எனது உண்மை.

ஜெயிலில் எனக்கு என்ன கஷ்டம்? ‘ஏ' கிளாசில் போட் டார்கள். இனியும் போடுவார்கள். 6 மாதமாவது ஜெயிலுக் குப் போனால்தான் என் உடம்பு இனியும் 2 வருஷத்திற்கு உழைக்க சவுகரியம் கொடுக்கும். நிற்க, இயக்கத்திற்காக ஆரம்ப முதல் இந்த நிமிடம் வரை யாரிடத்திலாவது கால் அணா வசூல் செய்திருக்கிறேனா? அல்லது இயக்கத்து தொண்டர்களுக்கு என் சக்தியனுசாரம் அவ்வப்போது உதவாமல் இருந்திருக்கிறேனா? என் குடும்பநிலை எவ்வளவு கஷ்ட நஷ்டத்திற்கும், கேட்டிற்கும் ஆளாகி விட்டது உங்களுக்குத் தெரியாதா? ஆனாலும் என் எஸ்டேட்டும், வருவாய்களும் எப்படி நாசமானாலும் அவற்றை லட்சியம் செய்யாமல் இயக்கத்திற்கு என்னால் கூடியதைச் செய்யாமல் இருந்ததே இல்லை. பார்ப்பனர் தொல்லையால், அரசாங்க தொல்லையால் எனது குடும்ப வருவாய் 100க்கு 25 வீதமாய் விட்டது. இப்படி எல்லாம் ஆனது ஒருபுறமிருக்க, இன்று எந்தத் தோழர்களை நம்பி நான் துணிந்து ஜெயிலுக்குப் போக முடியும்? ஒரு வருஷம் அய்ரோப்பாக் கண்டத்திற்குப் போய் இருந்தேன். இயக்க நிர்வாக சபை அழிந்து விட்டது. சென்ற வருஷம் 6 மாதம் ஜெயிலுக்குப் போனேன். மகாநாடு கூட்ட வேண்டிய தில்லை என்று தீர்மானிக்கப்பட்டுப் பிரச்சாரம் நிறுத்தப் பட்டு விட்டது. பொதுவுடைமை என்று சொன்னவுடன் பணக்காரர்கள் பறந்து விட்டார்கள்.

நம் கடமையைச் செய்வோம்

இந்த நிலையில் புத்திசாலித்தனமாய் காரியம் நடத்தா விட்டால் இயக்கம் நடக்குமா? கடவுள், மதம், ஜாதி ஆகிய வைகளால் மக்கள் அனுபவிக்கும் கொடுமையும், இழிவும் ஒழிய வேண்டாமா? ஏதோ இரண்டொரு ஆட்கள் அதுவும் சுயநல விஷயமாய் அபிப்பிராய பேதம் கொண்ட ஆட்களின் விஷமப் பிரச்சாரத்துக்கு பயந்து கொண்டு நான் வீரனாய் விட்டால் இயக்கம் போகும் கதி என்ன? எப்படியோ போகட்டும் நம் கடமையைச் செய்வோம் என்பதை எல்லா சமயத்திலும் முட்டாள்தனமாய் நான் பின்பற்றுபவனல்ல. ஆகின்ற அளவுக்கு காரியம் ஆக வேண்டும் என்று கருதுகிறேன். இது சிலருக்குப் பிடிக்கா மல் இருக்கலாம். ஆனால், அவர்களுக்கு அவர்கள் இஷ்டப்படி நடக்க வழியில்லாமல் இல்லை.

இப்போதும் நம் கொள்கைகளில் சமதர்மமோ, பொதுவுடைமைத் தத்துவமோ இல்லை என்று சொல்ல முடியாது. சமதர்மத்துக்கும் பொதுவுடைமைக்கும் தோழர் ஜீவானந்தமும் அவர்களது தோழர்களும் தான் பாஷ் யக்காரர்கள் என்பதை நான் ஒருநாளும் ஒப்புக்கொள்ள முடியாது. ரஷ்யப் பொதுவுடைமை எனக்கு நேரிலும் தெரியும். அப்படிப்பட்டவர்கள் ஏகாதிபத்தியத்துடனும், பணக்கார ஆட்சியுடனும் ராஜி செய்து கொண்டு கூடுமான அளவுதான் சமதர்மம் நடத்துகிறார்களே தவிர யாரோ ஒருவர் கோழை என்று சொல்லுவாரே என்று பயந்து கொள்ளவில்லை.இவைகளையெல்லாம் உத்தேசித்தே சுயமரியாதை இயக்கத் திட்டம் இவ்வளவுதான் என்பதாக ஒரு வருஷத்துக்கு முன்பு (10.03.1935 இல்) வெளிப்படுத்தி விட்டேன். அதன் பிறகே தாராளமாய் வேலை செய்ய முடிகிறது.

சுயமரியாதை இயக்கத்தின் இப்போதைய வேலை யைக்கூட அரசாங்கத்தார் சட்டவிரோதம் என்று சொன் னால் அப்போது என்ன செய்வது என்று கேட்கிறார்கள். இதற்கு நான் தாமதமில்லாமலும், வெட்கமில்லாமலும் உடனே பதில் சொல்லுகிறேன். என்ன பதில் என்றால் உடனே இயக்கத்தை நிறுத்திவிட்டு, பிறகு மேற்கொண்டு என்ன செய்வது என்று நம்பிக்கையுள்ள தோழர்களுடனும், பொறுப்புள்ள தோழர்களுடனும் கலந்து யோசிப்பேன். ஒன்றுமே செய்ய முடியாமல் போனால் அப்போது ஜெயிலுக்குப் போய் உட்கார்ந்து கொண்டு சுகமனுபவிப்பேன். வீரப்பட்டமும் பெறுவேன். சிறிது வேலை செய்ய இடமிருந்தாலும் புகழையும், வீரப் பட்டத்தையும் தியாகம் செய்துவிட்டு பயங்காளி, கோழை, அடிமை என்கின்ற பட்டங்களை மகிழ்ச்சியோடு வரவேற்று தலையில் சுமந்துகொண்டாவது வேலை செய்வேனே ஒழிய, வீண் வீம்புக்கும், போலி விளம்பரத்துக்கும் இரையாக மாட் டேன். அறிவுள்ளவர்கள் சற்று யோசித்துப்ப பார்க்க வேண்டும். இந்த அரசாங்கத்தை 'I will mend or end'  என்று சொன்ன காந்தியார் கூற்று என்ன ஆயிற்று? நாங்கள் 35 கோடி பேர்களும் நாய்களோ, ஈனப்பன்றிகளோ என்று சொன்ன தேசாபிமானிகள், தேசிய வீரர்கள் கதி என்ன ஆயிற்று?

ஆட்டிடையன் ஆடுகளைப் பட்டிக்குள் விரட்டுவது போல் இன்று காந்தியாரே “தேசிய வீரர்களை" சட்ட சபைக்குள் போய் ராஜ பக்தியாயும், ராஜ விஸ்வாசமாயும், ராஜ சந்ததிகளுக்கும், ராஜாங்க சட்டங்களுக்கும், பக்தி விஸ்வாசமாய் இருப்பதாகவும் சத்தியம் செய்து மானங் கெட்டு மரியாதை கெட்டு திரியும்படி இப்போது விரட்டி அடிக்கவில்லையா?

நமக்கு பார்ப்பான், பணக்காரன், அரசாங்கம் ஆகிய 3 எதிரிகள் உண்டு. மூன்று பேரையும் ஒரே காலத்தில் ஒழிக்கச் சட்டம் குறுக்கிடுமானால் முறையாக, ஒவ்வொன் றாக ஒழிப்போம். இதற்காக நம்முடைய சுயநல வீரப்பிர தாபத்தில் கடுகளவாவது தியாகம் செய்ய வேண்டாமா? இதை உத்தேசித்தே என் தமையனாரை அரசாங்கத்தினிடம் ராஜத்துவேஷம் பரப்புவதில்லை என்று சொல்லி வருத்தத் தைத் தெரிவித்துக் கொண்டு விடுதலை அடையும்படி சொன்னேன். சர்க்காரின் நிலைமையையும் அவர்களது நடத்தையையும், சக்தியையும் யோசித்து ஒரு காரியத்தில் இறங்க வேண்டும். சர்க்கார் சக்தி லேசானதல்ல. உலகத்தி லேயே சக்தியும், தந்திரமும் பொருந்திய சர்க்கார் பிரிட்டிஷ் சர்க்காராகும். மேடையில் கூப்பாடு போட நம்மை அனுமதித்து விட்டதாலேயே நாம் பெரியவர்கள் சர்க்கார் சின்னவர் என்று எண்ணிவிடக் கூடாது. எதிரியின் பலம் அறியாமல் வீரம் பேசுவது பொறுப்பை உணராததாகும். எப்பொழுது எதற்காக சர்க்காரோடு போராடுவோம் என்பது எனக்குத் தெரியும்.

காங்கிரசுக்காரர்கள் தொல்லையின்மீது சர்க்கார் கண்ணோட்டம் இருந்தபோது நம்முடைய பொதுவுடை மைப் பிரச்சாரத்தை அவர்கள் அனுமதித்துக் கொண்டிருந் தார்கள். காங்கிரஸ் தங்களுடைய சட்ட மறுப்பையும், மறியலையும் எதிர்ப்பையும் விட்டு விட்டு ராஜவிஸ்வாசப் பிராமண சரணாகதிக்கு வந்த பின்பு நம்மீது கண் வைத்தார்கள். 2, 3 கோடி ரூபாய் செலவு செய்து பல லட்சம் பேரை ஜெயிலுக்கு அனுப்பி புத்தி பெற்ற காந்தியாரையும், காங்கிரசையும் பார்த்தாவது நாம் புத்திசாலித்தனமாய் 4, 5 ஆயிரம் ரூபாய் செலவிலும், நாங்கள் எங்கள் குடும்பம் மாத்திரம் கெட்டு ஜெயிலுக்குப் போனதிலும் திருத்திக் கொள்ள முடியாவிட்டால் நாம் பைத்தியக்காரராகி விட மாட்டோமா? நாம் தோழர்களின் யோக்கியதை யாருடை யது எனக்குத் தெரியாது? இயக்கத்தால் மனிதர்களான வர்களே தான் இன்று இயக்கத்தை செத்துப் போய்விட்டது என்கிறார்கள்.

ஜஸ்டிஸ் கட்சியை ஆதரிப்பதால் நமது யோக்கியதை போய்விட்டது என்பவர்கள் ஜஸ்டிஸ் கட்சி இல்லாதிருந் தாலும் அவர்களது யோக்கியதை எப்படியிருந்திருக்கும்? அவர்களுக்கு மேடையேது? என்று யோசித்துப் பார்க் கட்டும். ஜஸ்டிஸ் கட்சி இல்லாதிருந்தால் நம் அபிப்பிராயம் தெரிவிக்க இன்று இந்த மேடை கிடைத்திருக்குமா?

பார்ப்பான் பின்னால் கொடியைப் பிடித்துக் கொண்டு வந்தேமாதரக் கோஷமும், காந்திக்கு ஜே! கோஷமும் போட்டால் ஒழிய பலருக்கு சாப்பாட்டிற்கு ஆவது வழி கிடைத்திருக்குமா? நம்மிடம் வீரம் பேசிக்கொண்டு நம்மைக் கோழைகள் என்று சொல்லிக்கொண்டு போனவர் களின் வாழ்க்கை இன்று எப்படி நடக்கிறது. ஜஸ்டிஸ் கட்சியார் யாரிடம் பணம் வாங்கினார்கள்? யாரை ஜெயி லுக்கு அனுப்பினார்கள்? யார் நிழலில் அவர்கள் வாழ் கிறார்கள்? எந்தக் கொள்கையை விட்டுக் கொடுத்தார்கள்? அவரவர்கள் பணம் செலவு செய்து எலக்சனில் ஜெயிக் கிறார்கள். உத்தியோகம் அனுபவிக்கிறார்கள். மற்றபடி அக்கட்சியின் கொள்கைகளை ஆட்சேபிக்கும் வீரர்கள் என் எதிரில் வரட்டும் பதில் சொல்லத் தயாராயிருக்கிறேன்.

- (தொடரும்)